*Gwiazda spadająca za dnia- czyli coś niemożliwego

Od tego tytułu zaczęłam przygodę z japońskimi tytułami. Gwiazda spadająca za dnia to pierwsza manga, jaka pojawiła się w moim domu.

Pierwszy tom bardzo mi się spodobał, a po przejrzeniu Internetu dowiedziałam się, że na podstawie mangi powstał film. Obejrzałam i… przepadłam w tego typu produkcjach. Jak na razie nie widzę dla siebie ratunku. Mogą pojawić się spojlery.

Japońskich produkcji wcześniej nie oglądałam. Niezwykłym, nietypowym dla Europy czy Hollywood podejściem do przedstawienia miłości już dawno temu urzekło mnie Bollywood, ale okazuje się, że Kraj Kwitnącej Wiśni też ma do zaproponowania.

Typ: szkolna
Relacja: nauczyciel-uczennica

O czym to?

Rodzice nastoletniej Suzume z powodu pracy wyjeżdżają, a ona sama przeprowadza się do wuja w Tokio. Tam dziewczyna od początku ma problemy.

Z pierwszej opresji wybawia ją tajemniczy, dziwny ktoś. Ten ktoś później okazuje się być nauczycielem. To on pomaga jej pierwszego dnia w nowej szkole, zachęca, by zadbała o nawiązanie nowych przyjaźni, pomaga w zakupach, biegnie na poszukiwania, gdy bohaterka gubi się w lesie.

Jest w nim też romantyczna dusza, która dość szybko daje o sobie znać (scena ze świetlikami, bajer po prostu!). Dziewczyna zakochuje się w nim po uszy swoją pierwszą miłością.  A przystojnego, młodego nauczyciela ewidentnie też coś do tej nowej uczennicy ciągnie.

Zakazany owoc

Nic gorszego, niż ulokować uczucia w nieodpowiednim obiekcie.  Tu w grę wchodzi romans uczennicy z nauczycielem, czyli połączenie środowisk, które jest w zasadzie niedopuszczalne, a wręcz gorszące. Dlatego też Satsuki Shishio wie, że nie wolno mu pozwolić sobie na jakiekolwiek przekroczenie granic. Co mu w sumie średnio wychodzi. Choć się stara.

Nie od razu trafia go strzała amora. Najpierw zachowuje się jak dobry wujek, który bardzo lubi swoją bratanicę. Spędza z dziewczyną czas i ma okazję poznać ją bliżej.

W jego szkole jest mnóstwo pięknych uczennic,ale nigdy żadna nie zawróciła mu w głowie (choć nie jedna by chciała… Cóż, ciacho z niego).

Facet kocha historię i wydaje się, że zarówno uczenie, jak i towarzystwo nastolatków sprawiają mu ogromną przyjemność. Ma cudowny kontakt z młodzieżą. Jest takim nauczycielem, jakich sama uwielbiałam. Można z nimi pogadać, można się pośmiać i choć nie budzą postrachu, to jednak człowiek chce się ich przedmiotu uczyć. A z reguły ten typ jest też wymagający i potrafi docenić starania uczniów.

Wahanie

Aktor postarał się, by widz zobaczył walkę, jaką bohater toczy sam ze sobą. Wie, że nie powinien spotykać się z Suzume, choć bardzo by chciał. Obserwuje ją z daleka, a jego oczy śmieją się na jej widok. Choć za tą radością widnieje również smutek. I tęsknota.

You make me so excited
and I don't wanna fight it
(fragment piosenki zespołu A*teens: Sugar Rush)

A to dla mnie zagadka

Zastanawiam się cały czas, co ona w sobie takiego miała, że go urzekła. Co Suzume zobaczyła w nim, to jest oczywiste. Wiele razy zasłużył na jej uczucia. Ale czym ona zasłużyła na jego uczucia? Analizuję film i nie wiem. Może jak doczytam całą mangę do końca, będzie to jasne.

W ekranizacji ucięto wiele fajnych scen. Szkoda, że zamiast filmu nie nakręcono po prostu serialu. Jeden tom mangi, jeden odcinek. Tiaa, zwariowałabym ze szczęścia. I nie oderwała się od monitora.

Na koniec

dodam, że niestety dużo bardziej przypadł mi do gustu film Close Range Love. Tam również jest wątek miłości uczennicy do nauczyciela, ale sam przebieg wydarzeń podoba mi się bardziej. Tu szlag mnie trafiał, gdy widziałam głupotę Suzume. Mogła rozwiązać sytuację inaczej, poczekać. Stała na wygranej pozycji, jednak wymagało to czasu. Do niego też mam żal, bo skoro jest starszy, to powinien być mądrzejszy.

Dzięki za uwagę!

Zdjęcie do wpisu to printscreen z filmu.